ဘူးယို လုပ္ၾကသူမ်ား (၁)

ျမန္မာဘေလာ့ကာေလာကသည္ အလြန္ ့အလြန္မွ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွ၏ ။ လူၾကီး လူလတ္ လူငယ္ အရြယ္မိ်ဳးစံု ၊ ေယာက္်ား မိန္းမ ပုဂၢိဳလ္မိ်ဳးစံု က်က္စားရာေနရာျဖစ္၏ ။ ရသ နိုင္ငံေရး ဗဟုသုတ အေထြေထြနွင့္လည္း ျပည့္စံုလွ၏ ။ ထိုသို ့အမိ်ဳးစံုလွေသာ ဘေလာ့ေလာကတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို ့ယခုတေခါက္ စိတ္၀င္စားစြာေလ့လာမိသူမ်ားမွာ ဘူးယို လုပ္ၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။ ဘေလာ့ေလာကတြင္ ဘူးသီးပင္အမ်ားအျပားရွိေလရာ ဘူးယိုလုပ္ၾကသူမ်ားရွိျခင္းသည္လည္း မဆန္းလွေပ ။

ပထမဆံုး ဘူးယိုလုပ္သူမွာ ခါသင္းၾကည္နွင့္ နင္လား ငါလား ျပိဳင္ဆိုင္ခါ ပဲအျပည့္ေပးထားေသာဓါတ္ပံုမ်ားကို တင္တတ္သည့္ တီတီၾကီး ေမဘားမားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္ ။ (လွခ်ဥ္ဇလီတင့္ ႏွင့္ ညီအမ ေတာ္သည္ဟုလဲ ၾကားသည္။ မၾကာခင္ အခ်ိန္ အတြင္း ညီမေတာ္ လွခ်ဥ္ဇလီတင့္ အေၾကာင္းကို ဆက္ပါ့မည္)။ တီတီ္ၾကီး၏ ရပ္ကြက္ထဲရွိ ဆယ္အိမ္ေခါင္းကို လက္ဖက္ရည္တိုက္ျပီး သူမ၏ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္အတိုခ်ံဳးကို ကၽြႏ္ုပ္တို ့ ေလ့လာအျပီး သိလုိက္ရသည္မွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ေသာ တီတီ္ၾကီးသည္ အလြန္တရာမွ ရွည္လ်ားေသာ ဂုဏ္ထူူး ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားနွင့္ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါမ်ား ၿပိဳးၿပိဳးၿပက္ၿပက္ ေတာက္ပေနေလေၾကာင္း ၾကားသိရေလ၏။

ကၽြႏ္ုပ္တို ့ အန္တီအရြယ္ေလာက္ရွိေသာ တီတီၾကီး၏ ေနကာမ်က္မွန္ၾကီးတကားကားနွင့္ ပံုမ်ားကို ရွဳစားျပီးသည့္သကာလ သူမ၏ ခန္ ့ညားလွေသာ အိမ္ၾကီး ေလးအိမ္သို ့ စနည္းနာရန္ ေျခဦးလွည့္မိပါေတာ့သည္ ။ ဘယ္အိမ္ကို အရင္၀င္ၾကည့္ရမည္နည္းဟု စဥ္းစားေသာအခါ “ျမန္မာျပည္ကို ပညာေပးသည္” (Educate Myanmar) ဟု အဓိပၸါယ္ပါရွိေသာ ဘုိလိုေရးသားထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္တခုေထာင္ထားသည့္ ေနအိမ္သို ့ အရင္၀င္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို ့သည္ အလြန္အမင္း ပညာကိုရယူသင္ၾကားလိုသူမ်ားျဖစ္သည္ ။ ပညာသာရမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္ပညာမဆို အရိုးေက်ေက် အီး ေသး ပါ ခန္းခန္း ခန္းခ်င္သေလာက္ခန္းပါေစ (အသျပာ မည္မွ် ေပးရ ေပးရ .. ပညာေရႊအိုးလူမခိုး၊ ေရႊအိုးရွိမွ ပညာရဆိုသည့္အတိုင္း) ရေအာင္ သင္ယူမည္ဟူေသာ စိတ္ဓါတ္မိ်ဳး ရွိသူမ်ား ျဖစ္သည္ ။

၀င္၀င္ခ်င္း အိမ္ေရွ ့တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို ့ အသံထြက္ ဖတ္လိုက္မိသည္ ။

Why Burmese do not have democracy yet? because they do not understand it. There are gaps to be filled and one is global education and culture. When there are limited knowledge books in Burmese and absence of internet in Burmese not to say that very few people read English among very few who use Internet.

တီတီၾကီးေရးထားသည့္ ဘူးယိုအျပည့္ အဲ ဘိုလိုအျပည့္ရွိေသာ စာေၾကာင္းမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္တို ့၏ ရွိစုမဲ့စု ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပညာေရးတြင္ သင္ၾကားခဲ့သည့္ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ေလးနွင့္ ဆက္လက္ဖတ္ရွဳမိေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို ့အား ဂရမ္မာသင္ေပးခဲ့ေသာ ဘုန္းဘုန္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို ့အခ်င္းခ်င္းအား တေယာက္ေရးထားသည္ကို တေယာက္ဖတ္ေစျပီး ဂရမ္မာမွားသည္ဟု ထင္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ ျပန္လည္အမွားျပင္ခိုင္းေလ့ရွိသည္ ။ စာပိုဒ္ေလးကို လက္ကျမင္းေၾကာထခါ ျပင္ေပးခ်င္ေသာ္ညားလည္း လက္ကေလးၿပန္ခ်ကာ ေသခ်ာဖတ္လိုက္မိ၏ ။

အလိုေလး ဒီမိုကေရစီ ဆိုပါလား ။ ကၽြႏ္ုပ္တို ့ လန္ ့ဖ်ားဖ်ားသြားသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို ့၏ အမိျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ၾကီးတြင္ ဒီမိုကေရစီေအာ္လွ်င္ ေထာင္ ငါးနွစ္ထိ ခ်နိုင္သည္ဆုိျခင္းကို ျမန္မာျပည္သူတို ့ကို ပညာေပးမည့္ တီတီၾကီး သိပါေလစ ။ ဒီမိုကေရစီကိုေတာင္ မေအာ္နိုင္လွ်င္ ဒီမိုကေရစီကိုနားလည္နိုင္ရန္ ထိုအရာမ်ားနွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားသည္လည္း ေကာက္ရိုးပံုထဲအပ္ရွာရသလို ရွာမွရွား ။ ထိုအေျခအေနတြင္ အဘယ္သို ့ အနွီ ဒီမုိကေရစီၾကီးအား ကၽြႏ္ုပ္တို ့ နားလည္နိုင္မည္နည္းဟု တီတီၾကီးအား ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ခ်င္သည္ ။ ဘူးယိုအျပည့္လုပ္၍ အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ တီတီၾကီး ေျဖနိုင္ပါမည္ေလာ ။

ေရွ ့ဆက္ဖတ္မိေသာအခါ တီတီၾကီး၏ ျမန္မာနိုင္ငံကိုပညာေပးမည့္အိမ္ၾကီးထဲတြင္ အင္တာနက္ေပၚမွ အီးေမးလ္မ်ားမွ ရရွိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဘာသာျပန္ထားရံုမွလြဲ၍ တျခားဘာပညာမွ မေတြ ့ရေခ် ။ ဂူဂယ္လ္အီးေမးလ္မွ ပို ့ေပးေလ့ရွိေသာ စပန္မ်ားအေၾကာင္းသာမက ေ၀စနွစ္လံုးေပါက္ထပ္ထည့္၍ စပန္းအေၾကာင္းကိုပါ ကၽြႏ္ုပ္တို ့ တီတီၾကီးထက္ သိရွိျပီးျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာနိုင္ငံအား ပညာေပးမည့္ ထိုအိမ္သည္ တကယ္ေတာ့ အခြံပဲရွိခါ အမွန္စင္စစ္ ေဟာင္းေလာင္းၾကီးသာျဖစ္ေနပါလားဟု ကၽြႏ္ုပ္တို ့ ေကာက္ခ်က္ခ်ခါ ထိုေနရာမွ သုတ္ေျခတင္ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္ ။

အထြက္တြင္ ပါးစပ္သရမ္းတတ္ေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို ့ အဖြဲ ့ထဲမွတေယာက္က ဤသို ့ေအာ္ခဲ့ေလ၏
“တီတီၾကီး ခင္ဗ်.. တီတီၾကီး အိမ္မ်ားကို အဲေလာက္ၾကီး ေဟာင္းေလာင္းထားရင္ သူရဲေၿခာက္မွာေတာင္ ေၾကာက္ရပါတယ္ ။”

တီတီ္ၾကီး၏ တျခားေသာ နာမည္ခပ္ၾကီးၾကီးအိမ္မ်ားဟာလည္း အခြံပဲရွိေသာ ေဟာင္းေလာင္းၾကီးမ်ားလားဟု တေစ့တေစာင္း ေလ့လာရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္ ။

“ျမန္မာျပည္ကို ကူညီပါ” (Help Myanmar) တြင္ေရးထားေသာ မယ္ေတာ္ၾကီး၏ အေရးအသားမ်ားသည္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀မ္းမသြားေသာဗိုက္မွ ေလလည္သည့္အလား အလုံးၾကီးမ်ားႏွင့္ ထုခ်လိုက္သည့္ႏွယ္ မခံနိုင္သည့္အဆုံး အလ်င္အျမန္ ထြက္ေျပးခဲ့ရ၏ ။ (၀မ္းပုပ္ခ်ေဆး စားထားလို ့ထင္ပါရဲ ့)။ တဖန္ “သာသနာနွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားေရး” (Long live our culture and our religion) ဟု နာမည္တပ္ထားေသာ အိမ္တြင္ေတာ့ တီတီၾကီး ဘူးယိုမထိုးစားေတာ့ပဲ ကၽြႏ္ုပ္တို ့အေသအခ်ာတတ္ေသာ ျမန္မာစကားလံုးမ်ားနွင့္ ေရးသားထားသျဖင့္ ၀မ္းသာအားရ ဖတ္ရွဳလိုက္သည့္သကာလ ...

ျမန္မာဘေလာ့ကာမ်ားဟု ေလဘယ္လ္တပ္ထားေသာ ပို ့စ္တခုတြင္ေရးသားထားသည္မွာ

ငါတိုု ့ႏိုုင္ငံသားေတြဟာလက္စသတ္ေတာ့
အရိုုင္းအစိုုင္း ေတြကိုုး
ဘဝင္ျမင့္မႈမ်ိဳးစုုံေနၾကတာကိုုး
ဗုုဒၵကယ္ပါဘုုရား
ေဝးေဝးကဘဲေနပါေတာ့မယ္
ေၾကာက္ပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္တို ့။
ကိုယ့္နိုင္ငံသားခ်င္း အရိုင္းအစိုင္းျပန္ေခၚတဲ့ တီတီၾကီးကို ရင္နာနာနဲ ့ သူနဲ ့ ခပ္ေ၀းေ၀းကေန တခြန္းပဲ ေၿပာခ်င္တယ္ဗ်ာ ..
ထြီ